مقایسۀ تأثیر دبریدمان سطح ریشۀ دندان های مبتلا به پریودنتیت با وسایل دستی، اولتراسونیک و لیزر er:yag بر نرخ بقای فیبروبلاست های لثۀ انسانی

مقدمه: بیمای های پریودنتال یکی­از شایع ترین علل از دست دادن دندان­ها است. بازسازی اتصال از­دست­رفته و برقراری چسبندگی مجدد بافت به سطح عریان­شدۀ دندان­ها مهم­ترین هدف در درمان های پریودنتال است. با­توجه به معایب روش های معمول آماده­سازی سطح ریشه امروزه استفاده از لیزرها به­ویژه لیزر er:yag برای انجام درمان های پریودنتال مناسب می باشند. و نیز با توجه به خلأ اطلاعات آماری از چگونگی عملکرد لیزر در بهبود درمان های پریودنتال در تحقیق حاضر اثرات جرم­گیری دستی، اولترا سونیک و لیزر er:yag بر نرخ بقای سلولی فیبروبلاست های لثه انسانی بررسی شد. روش بررسی: این تحقیق به­صورت مطالعۀ expriemental و با استفاده از تست mtt انجام شد. در این مطالعه 35 دندان تک­ریشۀ مبتلا به پریودنتیت و 7 دندان سالم که به دلایل ارتودنسی کشیده شدند (گروه کنترل) مورد بررسی قرار گرفت. مجموع برش ها در 5 گروه قرار داده شد: 1) گروه سالم بدن درمان (کنترل +) 2) گروه درمان­نشده مبتلا به پریودنتیت (کنترل-) 3) گروه جرم­گیری دستی (scaled gracey) 4) تابش لیزر er:yag (mj100 و hz 10) با pulse duration 230 very short همراه با روش دستی 5)گروه اولتراسونیک. برش ها در محیط کشت سلولی قرار داده شد نرخ بقای سلول­های فیبروبلاست لثۀ انسانی در گروه­های فوق با استفاده از تست mtt بررسی شد. یافته ها: نتایج به­دست­آمده از مطالعۀ حاضر با استفاده از آنالیز کوواریانس (ancova) نشان داد که از­نظر میزان بقای سلول های فیبروبلاست لثه­ای بین 5 گروه اختلاف معنی­داری وجود دارد(001/0p